OGIBiz Website

Η εσωτερική σημασία του πλανήτη είναι αυτή, που θα δώσει την πραγματική του διάσταση πίσω από τις συνηθισμένες αστρολογικές ερμηνείες.
Κατ’ αρχήν ο Ερμής είναι ο διαβιβαστής της πληροφορίας αυτής καθαυτής με ουδέτερο τρόπο. Είναι αδιάφορος για όλα και μηχανιστικά ευπροσάρμοστος.

Ο Alister Crowley γράφει: «Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι λόγω ακριβώς της απόλυτης αδιαφορίας του για το κάθε τι (και αυτή η σκέψη-όταν προχωρήσετε αρκετά-δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πρωταρχικό σημείο σοφίας), είναι τελείως αναξιόπιστος. Ένας από τους πιο απύθμενα φοβερούς κινδύνους στο Μονοπάτι είναι ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι τον Ερμή, και ωστόσο αν τον εμπιστευτείς, είναι σίγουρο πως θα εξαπατηθείς. Μπορώ να το εξηγήσω αυτό, στο βαθμό που είναι δυνατό, λέγοντας ότι, εφόσον κάθε αλήθεια είναι σχετική, κάθε αλήθεια είναι ένα ψέμα। Κατά μια έννοια ο Ερμής είναι ο μεγάλος εχθρός. Ο Ερμής είναι ο νους και είναι ο νους που θέσαμε ως στόχο μας να κατακτήσουμε».

Εδώ υπάρχει η αντίφαση που έχει σαν πλανήτης, με το χρωματισμό που παίρνει κατά την πορεία του στο ζωδιακό.

Η αντίφαση αυτή εξηγείται αρκετά αν κατανοήσει κανείς την πραγματική και ανώτερη λειτουργία του, που εξαιτίας της λεπτοφυούς και εύθραυστης φύσης της είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αντιληπτή.
Ουσιαστικά ο πλανήτης αυτός αντιπροσωπεύει την ενέργεια στο μέσο των καταστάσεων.

Αν ο Άρης είναι η φυγόκεντρος δύναμη, η αρχή της πορείας προς την εξατομίκευση, και η Αφροδίτη η κεντρομόλος δύναμη της Αγάπης στην πορεία του ανθρώπου προς τον Ήλιο ως σύμβολο της συνειδητότητας, τότε ο Ερμής είναι η ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στον Άρη και στην Αφροδίτη.

Η ενέργεια ανάμεσα στο «νείκος και τη φιλότητα» του Εμπεδοκλή.
Ο Πλάτωνας στο «Συμπόσιο» αναφέρει πως ο φιλόσοφος βρίσκεται ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο, ψάχνοντας για τη γνώση, που γνωρίζει πως δεν κατέχει.
Η Φιλοσοφία είναι δηλαδή μια ένταση, μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στη γνώση και στην άγνοια.

Είναι ο «έρωτας» και από αυτή την άποψη ο Ερμής –φιλοσοφικός υδράργυρος- εκφράζει την ενέργεια του «έρωτα» ως «Τρίτη δύναμη» στο τριαδικό σύστημα των θρησκειών και της φιλοσοφίας.

Το ζήτημα της 3ης δύναμης είναι πολύ σημαντικό και είναι άλλωστε μία από τις βασικές αιτίες του σχίσματος μεταξύ της Καθολικής και της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, το λεγόμενο ζήτημα του “filioque”. Η τριαδικότητα εμφανίζεται σε όλες τις θρησκείες, αλλά και στη φιλοσοφία του Hegel. Είναι το Μυστήριο της Τριαδικότητας του Θεού. Είναι κάτι που είναι αδύνατον να προσεγγισθεί και να κατανοηθεί μέσα από την ανθρώπινη λογική. Για την κατανόησή του χρειάζεται κάτι που υπερβαίνει τη λογική σκέψη και οδηγεί στην κατανόηση των Μυστηρίων.

Ο οδηγός σε αυτήν την πορεία είναι ο Ερμής και εδώ είναι το παράδοξο αφού στην αστρολογία αντιπροσωπεύει σε μεγάλο βαθμό τη διανοητική ικανότητα ενός ανθρώπου. Είναι όμως έτσι? Και τι είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουμε «διανοητική ικανότητα»?
Καταρχήν ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχούν οι ιδιότητες του Ερμή. Το βλέπουμε αυτό γύρω μας με κάθε τρόπο. Η ανάπτυξη των επικοινωνιών, το internet, η διαδραστικότητα της παγκόσμιας οικονομίας μέσω των διεθνοποιημένων χρηματιστηρίων, όλα αυτά δείχνουν ότι ζούμε στην εποχή του Ερμή που πρωταρχικά εμφανίζεται με τη μορφή του «Λόγιου» και του «Κερδώου» αλλά αν ψάξουμε πίσω από τη βιτρίνα θα διακρίνουμε και αυτήν του «Ψυχοπομπού».

Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την αστρολογική θεωρία που πρεσβεύει ότι διανύουμε την «εποχή» των Ιχθύων και σταδιακά μεταβαίνουμε προς την «εποχή» του Υδροχόου. Και αυτό γιατί με την είσοδο στην εποχή των Ιχθύων, αυτόματα προβάλλεται το πολικό αντίστοιχο του ζωδίου, δηλαδή η Παρθένος. Δεν υπάρχουν δώδεκα ζώδια. Υπάρχουν έξι ζωδιακά δίπολα! Κάθε ζώδιο εκφράζεται ταυτόχρονα με το απέναντί του. Ας θυμηθούμε για παράδειγμα το ρόλο και τον συμβολισμό της Παρθένου Μαρίας και του Ιχθύ Ιησού. Στα δύο αυτά ζώδια βλέπουμε τον Ερμή σε έξαρση και σε πτώση. Η εποχή των Ιχθύων έφερε πολλά στην ανθρωπότητα, θετικά και αρνητικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι η «σκοτεινή» πλευρά του ζωδίου που φέρνει ψεύδος και σύγχυση. Είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που η μια θρησκεία δεν ανέχεται την άλλη σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι απλά τοπικιστικό.

Παρουσιάζεται το φαινόμενο των «αιρέσεων» και του φανατικού θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Διανοητικά τεχνάσματα και νέες θεωρίες αλλοιώνουν κοινωνικούς θεσμούς και αξίες, που μέχρι τότε δεν είχαν γνωρίσει καμιά αμφισβήτηση. Η επιστήμη πολεμά τη δεισιδαιμονία και μαζί με αυτήν και την αρχαία γνώση. Ο Πάνας, ο μεγαλύτερος Θεός των Ελλήνων, δανείζει τα χαρακτηριστικά του στο διάβολο της Χριστιανικής εποχής!

Πράγματι! Σε καμιά άλλη εποχή ο άνθρωπος δεν μπέρδεψε περισσότερο την έννοια της πληροφορίας με την έννοια της Γνώσης! Μπέρδεψε δηλαδή τις δύο βασικές ιδιότητες του Ερμή. Η πληροφορία ΔΕΝ είναι Γνώση! Μπορεί μάλιστα να αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στην απόκτησή της.

Και τι είναι αυτό που ο Castaneda αλλά και πολλοί άλλοι εσωτεριστές αποκαλούν σιωπηλή γνώση? Ο πλανήτης της επικοινωνίας αποκαλύπτει το δρόμο προς τη γνώση της σιωπής!

Όμως το σύμβολο της τριαδικότητας σχετίζεται αστρολογικά και με τις 3 ιδιότητες των ζωδίων. Εδώ τα Μεταβλητά (δηλαδή Δίδυμοι, Παρθένος, Τοξότης, Ιχθύες), αντιπροσωπεύουν την 3η Δύναμη.

Και τι παρατηρούμε στα Μεταβλητά σε σχέση με τα Παρορμητικά και τα Σταθερά ζώδια? Στα Παρορμητικά έχουμε πάντα το δίδυμο Ήλιου- Σελήνης να εκφράζεται στην πολικότητα: δηλαδή η Σελήνη είναι σε κυριαρχία στον Καρκίνο και σε αδυναμία στον Αιγόκερω. Ο Ήλιος είναι σε έξαρση στον Κριό, σε πτώση απέναντι στον Ζυγό. Ο Άρης είναι σε κυριαρχία στον Κριό και σε αδυναμία στον Ζυγό. Μπορεί κανείς να βρει σταδιακά όλα τα υπόλοιπα δίπολα. Το ίδιο και στα Σταθερά ζώδια: το δίπολο Ήλιου- Σελήνης (1η -2η δύναμη, «θετική»- «αρνητική» αντίστοιχα), φαίνεται από την κυριαρχία του Ήλιου στον Λέοντα και την αδυναμία του στον Υδροχόο ενώ η Σελήνη σε έξαρση στον Ταύρο βλέπει τον εαυτό της απέναντι στον Σκορπιό σε πτώση. Στα Παρορμητικά και στα Σταθερά ζώδια έχουμε μια επανάληψη της «θετικής» και της «αρνητικής» δύναμης. Εκεί ο Ερμής δεν εμφανίζεται πουθενά σε έξαρση, κυριαρχία, αδυναμία ή πτώση! Στα μεταβλητά το σκηνικό αλλάζει. Εδώ έχουμε τη συνεχόμενη εμφάνιση του Ερμή αφού είναι σε κυριαρχία, έξαρση, αδυναμία ή πτώση σε κάθε ζώδιο αυτού του Σταυρού!

Εδώ εμφανίζεται πλήρως ο συμβολισμός και η αντιστοιχία της 3ης δύναμης, του Μεταβλητού Σταυρού και του Ερμή!

Ο Ήλιος σε έξαρση στον Κριό (και ο Άρης, ο 2ος αρσενικός πλανήτης σε κυριαρχία) είναι ο αντιπρόσωπος της «θετικής» δύναμης και του Παρορμητικού Σταυρού ενώ η Σελήνη σε έξαρση στον Ταύρο (και η Αφροδίτη σε κυριαρχία), αντιπροσωπεύει τη 2η , την «Παθητική» δύναμη. Ο Ερμής που κυριαρχεί στο αμέσως επόμενο ζώδιο των Διδύμων, είναι ο αντιπρόσωπος και κυρίαρχος της 3ης δύναμης και του Μεταβλητού Σταυρού!

Τι είναι όμως αυτή η μυστηριώδης 3η δύναμη και που ακριβώς βρίσκεται το μυστήριό της?

Το μυστήριό της κρύβεται στο ότι δεν μπορεί ποτέ να γίνει άμεσα αντιληπτή!
Σε αντίθεση με τις άλλες δύο που είναι άμεσα αντιληπτές.

Η 3η δύναμη σχετίζεται με το πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο αντιπαρατίθενται οι άλλες δύο δυνάμεις και μπορεί να θεωρείται αυτονόητο αλλά δεν είναι συνειδητά αντιληπτό. Όπως γράφει και ο Δημήτρης Περετζής όταν λέμε σε κάποιον να ανοίξει την πόρτα, δεν εννοούμε να την κλωτσήσει με χτύπημα καράτε ούτε να την ανοίξει με τσεκούρι. Είναι αυτονόητο και κοινή παραδοχή ότι πρέπει να γυρίσει το πόμολο. Ο αγώνας ανάμεσα σε δύο πυγμάχους έχει τελείως διαφορετική σημασία όταν γίνεται στο ρινγκ από το να γίνει σε κάποιον καυγά σε ένα μπαρ για παράδειγμα. Η σύμβαση που καθορίζει τα διαφορετικά νοήματα σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, είναι η 3η δύναμη. Ο παρατηρητής τη θεωρεί υποσυνείδητα δεδομένη αλλά δεν έχει άμεση επίγνωση της παρουσίας της! Αυτό έχει σημαντική σχέση με τη έννοια της 3ης Δύναμης ως «Λόγο». Με την Ελληνική λέξη «Λόγος» εννοούμε την αναλογία αλλά και την ταυτόχρονη δράση αιτίας και αποτελέσματος. Με την έννοια της αναλογίας εννοούμε τις γενικές παραδοχές χάρη στις οποίες οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα γεγονότα και επικοινωνούν μεταξύ τους. Ο ανθρώπινος νους όμως, αντιλαμβάνεται γραμμικά την έννοια του χρόνου και ως εκ τούτου ένα γεγονός είναι η αιτία ενός άλλου γεγονότος. Είναι όμως πραγματικά έτσι? Στον μικρόκοσμο της καθημερινότητάς μας μπορεί αυτό να ισχύει αλλά σε μια ευρύτερη κλίμακα φαινομένων, αυτό είναι πολύ αμφίβολο. Τελικά παραμένει αιώνια το ερώτημα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Εδώ έχουμε την έννοια του λόγου ως ταυτόχρονο αίτιο και αποτέλεσμα. Η σχετικότητα του χωροχρόνου και η ψευδαίσθηση της γραμμικότητας είναι κάτι που μπορεί να αποδειχτεί με την αστρολογική μεθοδολογία αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου άρθρου. Ωστόσο η έννοια του Λόγου ως «αναλογία» και ως «Λόγο του Θεού» μπορούν να αποδοθούν στον Ερμή αφού είναι ο εκφραστής της 3ης δύναμης αλλά και ο αγγελιοφόρος των Θεών, αυτός που μεταφέρει το Λόγο τους. Η γραμμική αντίληψη του ανθρώπου για τον χωρόχρονο, εκφράζεται μέσω του νόμου του 7, δηλαδή τις επτά νότες και τους επτά πλανήτες. Ο Ερμής όμως είναι αυτός που κατασκεύασε και χάρισε την επτάχορδη λύρα στον Απόλλωνα. Στον Ερμή συνενώνονται ο νόμος του 3 και ο νόμος του 7.

Ο Ερμής επίσης είναι ο μόνος από τους 7 παραδοσιακούς πλανήτες που το σύμβολό του αποτελείται από 3 ξεχωριστά μέρη, την Ημισέληνο, τον Κύκλο και τον Σταυρό. Όλοι οι άλλοι έχουν δύο διακριτά μέρη. Αυτά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, συμβολίζουν τα τρία ενεργειακά σημεία στο ανθρώπινο σώμα στα οποία υπάρχει το κιννάβαρι, ο «θειούχος υδράργυρος», το βασικότερο «συστατικό» της αλχημικής μεταστοιχείωσης. Αυτά τα κέντρα βρίσκονται: α) πίσω από τα μάτια (το λεγόμενο «τρίτο μάτι», β) στην καρδιά γ) δύο εκατοστά κάτω από τον αφαλό στο ύψος του 5ου οσφυϊκού σπονδύλου.
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν φυσικό ή μυθολογικό πρόσωπο. Δεν σχετίζεται με τον πλανήτη, όπως άλλωστε είναι γνωστό. Όμως η «Ερμεία» φύση του έργου του και το ίδιο το όνομά του επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω για τις ιδιότητες του πλανήτη.
Στις αδελφότητες των Δερβίσηδων, ο Δάσκαλος ονομαζόταν “Dervish”, λέξη που προέρχεται από το «Ερμής» και σημαίνει μεσολαβητής- ενδιάμεσος.
Οι περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες χόρευαν σχηματίζοντας με τα υψωμένα χέρια και το σώμα τους το σύμβολό του.

Ουσιαστικά αναφέρεται στον «Παρατηρητή μέσα μας» και στην κατάσταση της «παρατήρησης του εαυτού», στην εύθραυστη και απαλή εκείνη ενέργεια – κατάσταση Συνείδησης, που οδηγείται όποιος ασκεί διάφορες πρακτικές διαλογισμού.
Δηλαδή στην ιερή κατάσταση της «ΠΡΟΣΟΧΗΣ» και δη της «Διπλής Προσοχής» όπως την αποκαλεί ο Γκουρτζίεφ.

Είναι το σημείο που κατέρχεται το περιστέρι ή αλλιώς η Χάρη του Θεού.

Προσέξτε την παρακάτω ακολουθία:
Ο Ήλιος έχει έξαρση στον Κριό που κυβερνά ο Άρης. Ο Άρης έχει έξαρση στον Αιγόκερω που κυβερνά ο Κρόνος. Ο Κρόνος έχει έξαρση στον Ζυγό που κυβερνά η Αφροδίτη. Η Αφροδίτη έχει έξαρση στους Ιχθείς που κυβερνά ο Δίας. Ο Δίας έχει έξαρση στον Καρκίνο που κυβερνά η Σελήνη. Τέλος η Σελήνη έχει έξαρση στον Ταύρο. Εδώ τελειώνει αυτός ο κύκλος, στον οποίο βλέπουμε όλους τους παραδοσιακούς πλανήτες εκτός από τον Ερμή. Οι πλανήτες σε έξαρση είναι στην καλύτερή τους θέση. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν προβλήματα εκεί, αλλά εμπεριέχουν δυνητικά την ολοκλήρωση της λειτουργίας τους. Έτσι μέσω της έξαρσής τους προσφέρουν στον άνθρωπο μια δυνατότητα ανάπτυξης αντίστοιχη με το συμβολισμό που εκφράζουν σε κάθε περίπτωση. Ο Ερμής είναι ο παρατηρητής όλης αυτής της διαδικασίας! Ταυτόχρονα την εμπεριέχει και αυτό μπορούμε να το δούμε στο εξαιρετικά ενδιαφέρον σύμβολο της ένωσης των πλανητών στον Ερμή.

Ας μην ξεχνάμε πως Γιόγκα σημαίνει ένωση.
Άρα ο Ερμής είναι η ίδια η Γιόγκα και το αντικείμενό της.
Είναι επίσης η γέφυρα ανάμεσα στο «συνειδητό» και το «ασυνείδητο».
Στο Βουδισμό και τη «Θιβετιανή Βίβλο των νεκρών» είναι η κατάσταση του “bardo” δηλαδή των λίγων στιγμών του διαστήματος ανάμεσα στον ύπνο και στον άλλον ύπνο που οι άνθρωποι ονομάζουν «εγρήγορση», ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Εκεί ο κατάλληλα εκπαιδευμένος ασκητής εκτοξεύεται σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης.
Εδώ εξηγείται και η ιδιότητά του Ερμή ως ψυχοπομπού!

Όμως αυτό πραγματοποιείται μέσω των ανωτέρων σωμάτων που ο άνθρωπος έχει δυνατότητα να δημιουργήσει και να «θρέψει». Αυτά που αντιστοιχούν στη «λευκή» και «κόκκινη» φιλοσοφική λίθο, στο «αστρικό» και «νοητικό» σώμα και περιγράφονται σε πολλά εσωτερικά κείμενα, όπως για παράδειγμα το Κινέζικο κλασσικό βιβλίο με τίτλο «το μυστικό του χρυσού άνθους».

Τι είναι όμως αυτά τα ανώτερα σώματα και τι σχέση έχουν με τον Ερμή? Ουσιαστικά πρόκειται για νέες συνάψεις στο πολύπλοκο ανθρώπινο νευρικό σύστημα που οδηγούν σε ανάπτυξη και διεύρυνση της συνείδησης.

Η ανάπτυξη αυτή δεν είναι απλή ιστορία και προκύπτει μέσα από τη μάχη με τις ανθρώπινες μηχανικές συνήθειες, που εκφράζονται από τις συνηθισμένες διαδρομές των εντυπώσεων που δεχόμαστε, μέσα από τις ίδιες διαδρομές στον νευρικό ιστό.
Ο συσχετισμός του Ερμή με το νευρικό σύστημα δεν έχει να κάνει μόνο με τη χρήση του νευρικού συστήματος ως διαβιβαστή αισθήσεων και εντυπώσεων. Έχει να κάνει και με τη δημιουργία νέων συνάψεων στο νευρικό σύστημα, νέων οδών, που αποτελούν τον καινούριο φορέα του ανώτερου σώματος που χτίζει ο άνθρωπος, νέα πεδία αντίληψης για την ανάπτυξη της συνείδησης, τον φορέα της Ψυχής!

Η λέξη συνείδηση –όπως γράφει η Σοφία Άντζακα, προέρχεται από το συν- ειδέναι και υποδηλώνει την ταυτόχρονη παρουσία σε δύο επίπεδα, τον συγκερασμό και τη συγχώνευση δύο διαφορετικών κόσμων σε μια τρίτη κατάσταση παρουσίας.
Υποδηλώνει επίσης ένα βαθύτερο γνωστικό υποκείμενο στον άνθρωπο, που κάνει τον ίδιο αντικείμενο της παρατήρησής του!
Αξιόλογες επισημάνσεις και αποσυμβολισμούς μπορεί κανείς να βρει στο κεφάλαιο του Jung για τον Ερμή, με τίτλο: «Mercurius, το Πνεύμα στην ύλη».

Εδώ αξίζει να διαλογιστεί κάποιος για τη σχέση του πλανήτη με το κορυφαίο φιλοσοφικό, και επιστημονικό ερώτημα όλων των εποχών, που με την ανακάλυψη της έλικας του D.N.A. (Κηρύκειο), παίρνει νέες διαστάσεις: το αίνιγμα της γέννησης της συνείδησης από την ύλη.

Είναι αλήθεια πως σε κάποιες εσωτερικές ατραπούς –όπως αυτή που ο Γκουρτζίεφ αποκάλεσε «Τέταρτο Δρόμο», η βασικότερη αρχή για κάποιον είναι το να τις ανακαλύψει!.

Αυτό προϋποθέτει για τον αναζητητή έναν πολύ ισχυρό Ερμή – οδηγό εντός του, που θα τον οδηγήσει με ακρίβεια μέσα από δύσβατα και απατηλά μονοπάτια.

Γιατί η «ενδιάμεση κατάσταση», το «bardo» και η «διπλή προσοχή», όσο κι αν τα περιγράψει κανείς, θα είναι πραγματικά κατανοητά ΜΟΝΟ σε όσους τα ΒΙΩΣΑΝ ΣΩΜΑΤΙΚΑ με την δική τους υπερπροσπάθεια και «τέχνη» αλλά και τη «Χάρη του Θεού» και σκοτεινά μυστικά για τους αμύητους, και όσους κάνουν βέβηλες, βίαιες και χονδροειδείς διανοητικές προσεγγίσεις.

O Χάρρυ Πότερ για να πάρει το τρένο “Hogwarts Express” για τη σχολή μαγείας, έχει λάβει την ακατανόητη εντολή να περιμένει στην αποβάθρα 9 και ¾. Ούτε στην 9, ούτε στη 10, αλλά στην 9 και ¾, όπου με μια πραγματικά εμπνευσμένη και φαινομενικά παράλογη μαγική πράξη περνά μέσα από έναν τοίχο στον ενδιάμεσο χώρο και βρίσκεται μέσα στο τρένο και ταυτόχρονα στο πολυπόθητο μονοπάτι της Γνώσης και της αναζήτησης της Φιλοσοφικής Λίθου. 

Θανάσης Ματσώτας
Αστρολογική Σχολή Κοσμόγραμμα 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δημήτρης Περετζής «Συνείδηση και εννεάγραμμα. Ο Gurdjieff σήμερα»
Δημήτρης Περετζής «Η Γιόγκα της Προσοχής»
Σοφία Άντζακα «Δεσμοτροπία»
Aleister Crowley «Nine lectures on Yoga»
Jean Paul Giudicelli de Cressac- Bachelerie « Pour la Rose Rouge et la Croix d'Or»
Lois Rodden Astrodatabank

Η Αστρολογία δεν είναι γενικώς και αορίστως «τα ζώδια» αλλά έχει ένα πλήθος παραμέτρων και ποικίλες τεχνικές που μάλλον διαφεύγουν από τον «κοινό νου». Για αυτό βέβαια φταίει και το ότι επικοινωνιακά είναι πολύ εύκολο να πλασαριστεί το «πες μου το ζώδιό σου να σου πω ποιος είσαι», παρά να μπλέξει κανείς με «δυσνόητες» ή σύνθετες λεπτομέρειες.

Και βέβαια η Αστρολογία έχει μια υπερχιλιετή παράδοση και ανεξάρτητα με το αν αρέσει ή όχι σε κάποιους, αυτό είναι κάτι αξιοσέβαστο. Μάλιστα μέχρι την εποχή του Διαφωτισμού οι αστρολόγοι διέθεταν μεγάλο κύρος αλλά και ειδικές γνώσεις Μαθηματικών και Αστρονομίας. Ο ίδιος ο θεμελιωτής της σύγχρονης Αστρονομίας, ο Γιόχαν Κέπλερ εργάστηκε ως αστρολόγος και στα πλαίσια της επιστημονικής σκέψης του είχε βέβαια τις ενστάσεις του απέναντι στα αστρολογικά «αξιώματα» της εποχής του. Σε αυτόν όμως ανήκει η φράση «να μην πετάξουμε το μωρό μαζί με τα βρώμικα νερά της μπανιέρας».

Σταδιακά βέβαια, με την ανάπτυξη των επιστημών και την ειδίκευσή τους, η Αστρολογία περιέπεσε σε πλήρη ανυποληψία στον χώρο των επιστημόνων και η ενασχόληση μαζί της θεωρείται μέχρι και σήμερα «κόκκινο πανί».

Ακολούθησε το «διαζύγιό» της με την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, ύστερα από την υιοθέτησή της από τους Θεοσοφιστές τον 19ο αιώνα. Από τότε θεωρείται «προθάλαμος του σατανισμού» αλλά στην ουσία «την πήρε η μπάλα».

Κι έτσι τελικά βρέθηκε «στριμωγμένη» και απορριπτέα από δύο θεσμούς-στυλοβάτες της κοινωνίας, σε πείσμα όλων όμως συνέχισε να «μαγεύει» το πλατύ κοινό, κάτι επίσης αξιοσημείωτο.

Πέρα από την διαρκή πολεμική που δέχεται όμως, η Αστρολογία έχει και ένα σημαντικό εσωτερικό πρόβλημα. Οι λειτουργοί της, δηλαδή οι αστρολόγοι, στην πλειοψηφία τους στερούνται πια ιδιαίτερης παιδείας, με συνέπεια να λέγονται και να γράφονται «τέρατα και σημεία» που δεν αντέχουν ούτε σε μια στοιχειώδη επιστημονική αξιολόγηση. Μερικοί μάλιστα παριστάνουν τους «σωτήρες» και τους συμβουλάτορες έχοντας σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που ούτε έχουν λύσει, ούτε πρόκειται να λύσουν, αφού τα «ξεσπούν» επάνω στους πελάτες τους.

Αυτά συμβαίνουν όταν ένα αντικείμενο γνώσης ή φιλοσοφίας εξορίζεται από το προσκήνιο, αφού η απουσία πιστοποίησης αφήνει τον χώρο ανοικτό στον «κάθε πικραμένο»…

Επιπλέον λείπει για την ώρα κι ένα χαρακτηριστικό που έπαιξε κομβικό ρόλο στο «κτίσιμο» της κάθε επιστήμης. Δεν υπάρχει δηλαδή εκείνο το στελεχιακό δυναμικό, που θα μπορούσε να επεξεργαστεί δεδομένα και να βγάλει τα ερευνητικά πορίσματά του. Αντίθετα, εδώ ισχύει το «ο καθένας μόνος του κι ο Θεός για όλους»!

Όλα τα παραπάνω βέβαια περιγράφουν ένα σκηνικό αλλά δεν δίνουν απάντηση για το αν κανείς μπορεί να εμπιστεύεται την Αστρολογία ή αν αξίζει να ασχοληθεί μαζί της.

Οι πιο συνειδητοποιημένοι αστρολόγοι γνωρίζουν ότι η Αστρολογία δεν είναι επιστήμη αλλά τέχνη και σαν τέτοια πρέπει να αξιολογείται. Εξ άλλου το γνωστό προαπαιτούμενο μιας επιστήμης (ίδιο πείραμα, ίδιο αποτέλεσμα) δεν μπορεί να εφαρμοστεί παρά μόνον σε μια παραλλαγμένη εκδοχή του (ίδιο πείραμα, ανάλογο αποτέλεσμα). Πρέπει ωστόσο να προσδιοριστεί η έννοια της «αναλογίας», αφού για παράδειγμα, για τον κοινό νου ο αθλητής, ο κρεοπώλης, ο στρατιώτης και ο μηχανικός δεν φαίνεται να έχουν κάποια άμεση σχέση, για έναν αστρολογικά σκεπτόμενο όμως πρόκειται για τέσσερα «παιδιά» από την ίδια «μάνα». Τέσσερα «ισοδύναμα» που αν δεν υπάρξει το ένα, τότε θα αντικατασταθεί από το άλλο. Στην αστρολογική πραγματικότητα ως συγκεκριμένη «μάνα» νοείται ο Άρης, που βέβαια έχει πολλές ακόμη εν δυνάμει εκδηλώσεις.

Η Αστρολογία είναι όμορη με την Ψυχολογία (ιδιαίτερα με την Γιουγκιανή σκέψη), που κι αυτή πέρασε τα νιάτα της εξόριστη από το επιστημονικό γίγνεσθαι αλλά μέσω της Ψυχιατρικής πήρε τελικά το πολυπόθητο… διαβατήριο! Επιπλέον η Αστρολογία έχει κοινή με την Ιατρική την διάγνωση και σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που ξεχωρίζει ο «καλλιτέχνης». Ίδια δεδομένα μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικό πόρισμα, ανάλογα με την επάρκεια αλλά και την διαίσθηση του ερμηνευτή.

Η μεγάλη «φασαρία» γίνεται βεβαίως για την πρόβλεψη, που βασίζεται στα ουράνια δρώμενα. Κι εδώ οι εκάστοτε επιβεβαιωτικές αποδείξεις, που μπορεί να κομίσει ένας αστρολόγος, απορρέουν συνήθως από την διαπροσωπική σφαίρα, κάτι που παρεμποδίζει κάθε απόπειρα συνολικής (στατιστικής) αξιολόγησης. Όσο πεισμένος μπορεί να είναι κάποιος από την επιβεβαίωση μιας προσωπικής πρόβλεψης που έγινε στον ίδιο, άλλο τόσο δύσπιστος «δικαιούται» να παραμείνει ο διπλανός του, που δεν είχε ανάλογη εμπειρία ή είχε ακριβώς την αντίθετη, μια λανθασμένη πρόβλεψη δηλαδή.

Προσπάθειες έχουν γίνει βέβαια, με πιο γνωστή από αυτές την στατιστική εργασία του ζεύγους Γκοκλέν, που την δεκαετία του 50 αξιολόγησε ένα μεγάλο πλήθος ωροσκοπίων. Τα θετικά πορίσματά τους για την λειτουργικότητα της Αστρολογίας έχουν βέβαια την αξία τους αλλά κάνοντας μια κριτική «από μέσα», θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι πολλές από τις ώρες γέννησης των ατόμων του δείγματος χρήζουν ελέγχου και αναθεώρησης, αφού τα παλιότερα χρόνια η καταγραφή τους επαφίονταν στην καλή πρόθεση ενός αυτόπτη μάρτυρα. Άρα τα συμπεράσματά του ζεύγους μπορεί να είναι το… ίδιο σωστά ή λανθασμένα!

Πηγαίνοντας ξανά στην «αντίπερα όχθη» ένα επιχείρημα εναντίον της Αστρολογίας που… έρχεται και ξαναέρχεται είναι η «αλλαγή των ζωδίων» στο πέρασμα των αιώνων, κάτι που σύμφωνα με τους επικριτές καθιστά τον Κριό, Ιχθύ και τον Ιχθύ, Υδροχόο, άρα «άνθρακες ο θησαυρός». Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια «εύπεπτη συνταγή» απόρριψης, που δεν τιμά διόλου τους εισηγητές της, αφού η συγκεκριμένη διάκριση είναι γνωστή στον αστρολογικό χώρο. Το «μυστικό» είναι ότι άλλο πράγμα είναι τα ζώδια κι άλλο οι αστερισμοί. Τα ζώδια είναι σταθερά, αφού ορίζονται από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, με αφετηρία την εαρινή ισημερία. Ήταν είναι και θα είναι πάντα δώδεκα και δεν ταυτίζονται με τους συνονόματους αστερισμούς. Αυτός είναι ο τροπικός ζωδιακός.

Υπάρχει ωστόσο και ο αστρικός ζωδιακός που αναφέρεται στους αστερισμούς και τον οποίο χρησιμοποιούν κατ’ αρχήν στην Ινδία.

Το ίδιο ερώτημα που θέτει λοιπόν, είτε η NASA, είτε κάποιος αστρονόμος, έχει ήδη τεθεί στην αστρολογική κοινότητα που «σφάζεται» για το ποιος από τους δύο ζωδιακούς λειτουργεί.

Η απάντηση είναι και οι δύο, αφού με την συνδρομή της μοντέρνας Φυσικής γνωρίζουμε πλέον ότι το «δισυπόστατο» της ύλης δεν είναι ούτε επιστημονική, ούτε και αστρολογική φαντασία. Φαίνεται μάλιστα ότι ο τροπικός ζωδιακός, έχοντας μια «κυματική» υφή δίνει τάσεις που εν δυνάμει μεταφράζονται σε γεγονότα, ενώ ο αστρικός στα πλαίσια μιας «σωματιδιακής» πραγματικότητας παραπέμπει αντίστροφα σε γεγονότα που εν δυνάμει διαμορφώνουν τάσεις. Αντίθετες αφετηρίες που κάποια στιγμή μάλιστα μπορεί να διασταυρώνονται, παράγοντας ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα αλλά αυτό είναι αντικείμενο μιας καθαυτό αστρολογικής πραγματείας.

Ειδικά η κβαντομηχανική πάντως έχει δώσει μια νέα πνοή στην Αστρολογία, αφού καταστάσεις όπως «η αέναη αλληλεπίδραση και ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει δύο σωματίων που γεννήθηκαν την ίδια χρονική στιγμή», δηλαδή ο «κβαντικός εναγκαλισμός» θυμίζουν… επικίνδυνα τις αστρολογικές παραδοχές και υπερβαίνουν βέβαια τις εύλογες ενστάσεις περί «βαρυτικής επιρροής» των ουρανίων σωμάτων.

Επιπλέον, η σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη πως στο DNA υπάρχει μια «γκρίζα ζώνη», που εμπεριέχει εν δυνάμει πληροφορίες-καταστάσεις, με το αν και πότε θα εκδηλωθούν αυτές να παραμένει ασαφές, ακυρώνει εν μέρει την πεποίθηση ότι τα πάντα είναι γραμμένα στο βιολογικό μας αποτύπωμα και δεν χωράει καμία απολύτως αστρολογική «έκπληξη».

Το θεωρητικό πλαίσιο για να πάψει η Αστρολογία να είναι ένας «απόκληρος» των επιστημών και των τεχνών, υπάρχει λοιπόν. Μένει όμως και το θέμα των αποδείξεων, δηλαδή των επιβεβαιωμένων προβλέψεων.

Οι μόνες αξιόπιστες προβλέψεις για όλους, είναι εκείνες της «Κοσμικής Αστρολογίας» (Mundane Astrology) που γίνονται για γενικά θέματα, ιδίως κοινωνικά και πολιτικά. Αυτός είναι ο σωστός «στίβος μάχης» για να διεκδικήσει η Αστρολογία το δίκιο της, με τα όποια λάθη των ερμηνευτών, που πάντα είναι στο πρόγραμμα. Και ευτυχώς υπάρχουν αρκετές τέτοιες προβλέψεις, ειδικά το τελευταίο διάστημα, που… έτυχε να έχουν πέσει έξω στις δικές τους προβλέψεις οι εκάστοτε ειδικοί (δημοσκόποι, οικονομολόγοι, πολιτικοί αναλυτές κλπ). Υπάρχουν ακόμη επιτυχημένες προβλέψεις για αθλητικά γεγονότα ή διαγωνισμούς κάθε είδους και βέβαια είναι στην διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.

Κλείνοντας, η δική μου απάντηση στο ερώτημα αν αξίζει να πιστεύει κανείς στην Αστρολογία, είναι ότι σίγουρα αξίζει την προσοχή μας και μια περαιτέρω διερεύνηση δεν βλάπτει, ίσα-ίσα που ανοίγει νέους ορίζοντες στην θεώρησή μας για τον κόσμο.

Και δεν εννοώ βέβαια την εμπορευματοποιημένη Αστρολογία των «πρωϊνάδικων» και των «ημερήσιων προβλέψεων», αφού αυτή όντως «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες» ή πιο σωστά μιμείται μια αλήθεια με σκοπό το κέρδος. 

Γιάννης Ριζόπουλος
Αστρολογική Σχολή Κοσμόγραμμα

Η αστρολογία είναι ένα συμβολικό σύστημα, που μπορεί να απεικονίσει κάθε τι που συμβαίνει στη φύση.

Έχει μεγάλη ιστορία, που χάνεται στα βάθη των αιώνων και έχει περάσει από διάφορες εξελικτικές φάσεις, όσο μπορούμε φυσικά να τις διακρίνουμε από αντικειμενικές ιστορικά πηγές.

Νέες ανακαλύψεις αλλά και διάφορες «μόδες» έκαναν κατά καιρούς την εμφάνισή τους, τροποποιώντας τις τεχνικές και τη φιλοσοφία της.

Επειδή αποτελεί ένα θεωρητικό σύστημα αντιστοιχιών και μάλιστα ιδιαίτερα ευέλικτο, έχει τη δυνατότητα να απεικονίσει πολλές και διαφορετικές φιλοσοφικές και θεολογικές προσεγγίσεις, ανάλογα με τις απόψεις αυτών που τη χρησιμοποιούν. Όλες όμως οι απόψεις είναι, ή περιγράφουν κομμάτια της δημιουργίας, άρα με κάποιο τρόπο μπορούν να απεικονισθούν αστρολογικά. Αυτό μπορεί να πάει πολύ μακρύτερα από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Για παράδειγμα στη λειτουργία και κατανόηση του Άρη, που εκφράζει επιθυμία ή θέληση, μπορούμε να κατανοήσουμε τη θέληση για το ομοούσιο (φυσικό Θέλημα), κατά την Ορθόδοξη παράδοση, αφού ο άνθρωπος είναι «Θελητικό ον» και επιθυμεί την πληρότητα της φύσης του, κατά τον Μάξιμο τον Ομολογητή, αλλά και τη θέληση για δύναμη (γνωμικό θέλημα) κατά τον Νίτσε.

Το θέμα με την αστρολογία είναι αντίστοιχο με αυτό της κβαντομηχανικής. Η δεύτερη με την εμφάνιση της ανέδειξε πάγια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα, που αναπόφευκτα ζητούν απάντηση. Οι επιστήμονες στην πλειοψηφία τους προσπαθούν να τα αποφύγουν και γι αυτό η κβαντομηχανική αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στις πρακτικές της εφαρμογές (πχ κβαντικοί υπολογιστές), αλλά αδυνατεί να δώσει προς το παρόν μια αξιόπιστη απάντηση σε καυτά ερωτήματα σε σχέση με τη συνείδηση.

Η αστρολογία παγιδεύτηκε στη θεωρία και προσπάθησε να αναπτυχθεί στα πρακτικά ζητήματα, δηλαδή στην ψυχολογική πλευρά της και στην πρόβλεψη. Κάποιοι προσπάθησαν να την απεγκλωβίσουν από το μεταφυσικό κομμάτι και να επικεντρωθούν στη στατιστική και την επιστημονική παρατήρηση. Αυτό έχει μια χρησιμότητα κατά τη γνώμη μου, γιατί πολλές φορές μέσα από τη μεταφυσική ή τη θεωρία, κινδυνεύουμε να απολέσουμε την κοινή λογική. Η Αστρολογία όμως είναι κάτι πολύ παραπάνω και με αυτόν τον τρόπο κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία της. Η Αστρολογία είναι τα «μαθηματικά» του εσωτερισμού.

Είναι σημαντικό λοιπόν οι αστρολόγοι να έχουν βαθιά και κυρίως ΠΡΑΚΤΙΚΗ γνώση της εξέλιξης της ανθρώπινης σκέψης, δια μέσου των αιώνων.
Φυσικά αυτή η σκέψη αναπτύχθηκε από πολλούς λαούς και σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Σημαντική όμως είναι η ανάπτυξη που γνώρισε στην Ελλάδα, ξεκινώντας από τον Πυθαγόρα και τους Προσωκρατικούς φιλοσόφους, περνώντας στον Πλάτωνα και τους «Νεοπλατωνιστές». Όλοι αυτοί, έκαναν ιδιαίτερα εκτενείς και πολύ σημαντικές αστρονομικές και αστρολογικές αναφορές.

Στην Ελληνιστική περίοδο, η αστρολογία γνώρισε μια ιδιαίτερη ανάπτυξη. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, αναβιώνει αυτό το κίνημα, της «Ελληνιστικής αστρολογίας», ξεκινώντας από το εξωτερικό και φυσικά αργότερα και πολύ καθυστερημένα εισάγεται και στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη «μόδα» αφού η αστρολογία έχει κάνει από την Ελληνιστική περίοδο μεγάλα εξελικτικά βήματα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποιος να μελετήσει την αστρολογία εκείνης της περιόδου, γιατί θα πλουτίσει την εμπειρία του και πιθανόν να αξιοποιήσει κάποια εργαλεία. Αυτό απέχει όμως από το να θεωρούμε πανάκεια αυτό το είδος αστρολογίας, που κατά τη γνώμη μου έχει πολλά πράγματα «για πέταμα».

Το γεγονός όμως που θέλω να επισημάνω και με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι ότι γίνεται πάλι ένα «εισαγόμενο είδος» στη χώρα μας, όπως άλλωστε και όλο το αντικείμενο της αστρολογίας. Δε με εκπλήσσει ωστόσο, αφού το ίδιο συμβαίνει με οτιδήποτε άλλο!

Η γνώση «έφυγε» από την Ελλάδα και αναπτύχθηκε αλλού. Αυτό δεν θα ήταν απαραιτήτως κακό, αν δεν ήταν ψέμα! Η γνώση δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα και αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξε και αλλού.

Το πρόβλημα με την αστρολογία είναι το ίδιο με τον σκοταδισμό που προήλθε φυσιολογικά από τα 400 (και πλέον) χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους αλλά και τις μετέπειτα δύσκολες περιόδους της χώρας εν μέσω μετανάστευσης, παγκοσμίων πολέμων, εμφυλίου κλπ.

Τα γεγονότα αυτά μας ανάγκασαν να χάσουμε την επαφή με την εξέλιξη της σκέψης και τώρα να αναπολούμε σε όλα τα επίπεδα το χαμένο αρχαιοελληνικό μεγαλείο. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς, αυτό συμβαίνει και στην αστρολογία! Ωστόσο εξέλιξη της σκέψης υπήρχε, έστω και σε μικρότερη κλίμακα! Η επαφή χάθηκε.

Σε φιλοσοφικό επίπεδο υπάρχει η εσωτερική, καρμική και η ψυχολογική αστρολογία. Χωρίς να πιστεύω ότι αυτές είναι άνευ ενδιαφέροντος (το αντίθετο μάλιστα), αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν συγκεκριμένα προβλήματα. Καταρχάς και αυτές, αποτελούν ένα είδος «μόδας»!

Στην Kαρμική Aστρολογία, έχουμε μια εύπεπτη αντιμετώπιση της έννοιας του Κάρμα, συνήθως δανεισμένη από εκλαϊκευμένες προσεγγίσεις του Ινδουισμού και δάνεια από την Ινδική αστρολογία, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά όχι περισσότερο από τη Δυτική και που με την πάροδο του χρόνου έχει πέσει στην πλειοψηφία της σε μια ολοένα φθίνουσα πορεία φολκλορικού χαρακτήρα. Τουλάχιστον η Δυτική αστρολογία έχει κάνει μεγάλα εξελικτικά βήματα διαχωρίζοντας την «ήρα από το σιτάρι». Ακόμη και στα «δάνεια» από την Ινδική, όπως η χρήση των Δεσμών της Σελήνης, έχει δώσει μια πιο ενδιαφέρουσα, πρακτική και δυναμική οπτική.

Ένα άλλο ερώτημα είναι, γιατί διαχωρίζουμε την Καρμική από την Εσωτερική αστρολογία; Δεν έχουν ίδιο αντικείμενο; Ή απλά είναι θέμα «ταμπέλας», μιας και η «ταμπέλα» «Καρμική» πουλάει ιδιαίτερα ή ακούγεται πιο μυστηριώδης;
Εδώ παρεμβάλλονται και άλλες πιο μοντέρνες οπτικές τις Καρμικής, με διαφορετικές «ταμπέλες», αφού οι ιδρυτές τους θέλησαν να διαφοροποιηθούν, όπως π.χ η Εξελικτική αστρολογία, ακολουθώντας κατά τη γνώμη μου τις ίδιες μεταφυσικές και αδιέξοδες προσεγγίσεις, που κατάληξαν στο να έχουν πρακτικά αντίθετες απόψεις για το ίδιο θέμα, οι ιδρυτές με τους συνεχιστές.

Ένα άλλο ερώτημα είναι το πώς θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται ο αστρολόγος την έννοια της Μετενσάρκωσης, αφού στην παραδοσιακή Καρμική χρησιμοποιείται αβασάνιστα μια εκλαϊκευμένη Ινδουιστική άποψη, αγνοώντας πολλές άλλες μεταφυσικές ή θρησκευτικές απόψεις που είναι διαφορετικές ή και αντίθετες. Οι πιο σύγχρονοι μελετητές της Καρμικής, αποφεύγουν αυτόν τον «σκόπελο», αγνοώντας όλα αυτά και επικεντρώνοντας στην από εδώ και εμπρός πορεία του ανθρώπου. Δεν είναι λάθος προσέγγιση, αλλά δεν μπορείς να μιλάς για υψηλότερη γνώση και ταυτόχρονα να την αποφεύγεις. Η αστρολογία γεννήθηκε πρώτα για να εκφραστούν οι ανώτερες αλήθειες και μετά για να λύσουμε τα προσωπικά μας θέματα.

Ακόμη περισσότερο, αγνοείται η Ελληνική παράδοση του αντιπεπονθότος (η Ελληνική λέξη για το Κάρμα), όπως εκφράζεται με εξαιρετική λεπτότητα στη μυθολογία αλλά και το θέατρο, κυρίως μέσα από τον «Θηβαϊκό κύκλο».

Στην Ψυχολογική Aστρολογία, έγιναν δημιουργικές προσεγγίσεις της Γιουνγκιανής σκέψης, που ουσιαστικά είναι παράγωγο της αστρολογίας, αφήνοντας όμως άλλες σημαντικές σχολές Ψυχολογίας ανέγγιχτες. Το επιπλέον πρόβλημα εδώ, που δεν απαντάται μόνο στην αστρολογία, είναι η ανάμειξη δύο τελείως διαφορετικών πραγμάτων: της Ψυχολογίας και του Εσωτερισμού. Η Ψυχολογική αστρολογία δεν είναι αυτογνωσία, με την έννοια που και η Ψυχολογία δεν είναι επίσης αυτογνωσία. Η Ψυχολογία ασχολείται με το αντίθετο από αυτό που εκφράζει το όνομά της! Αντικείμενό της δεν είναι η Ψυχή αλλά η ανθρώπινη προσωπικότητα, προσπαθώντας να αμβλύνει τις συγκρούσεις της. Με την Ψυχή ασχολούνται η Φιλοσοφία, η Θρησκεία και ο Εσωτερισμός. Οι προσπάθειες λοιπόν πάνω στην Ψυχολογική αστρολογία, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, όταν έχει κατανοηθεί ο στόχος και ο σκοπός της και όταν μπορεί να δώσει πραγματικές πρακτικές διεξόδους και όχι ασφαλείς για τους αστρολόγους θεωρητικές προσεγγίσεις, απλά για να δείξουν πιο μοντέρνοι ή να αποφύγουν την πρόβλεψη.

Η Eσωτερική Aστρολογία ακολουθεί στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστιαία κομμάτι της, τις αρχές της Θεοσοφίας και αυτό γιατί οι περισσότεροι πολύ σημαντικοί αστρολόγοι του 20ου αιώνα(Carter, Alan Leo, Sepharial, Rudyar, Alice Bailey κ.α.), ήταν Θεοσοφιστές.

Έχουμε φτάσει λοιπόν να θεωρούμε αυτές τις απόψεις ως δεδομένες και αληθινές, ενώ κατά τη γνώμη μου, απέχουν πολύ από τον πραγματικό εσωτερισμό αλλά και κατ’ επέκταση την πραγματική εσωτερική αστρολογία, που κατά τη γνώμη μου είναι και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ Αστρολογία!
Γενικά η αστρολογία έχει ακολουθήσει μεταφυσικές τάσεις που όπως έχει πει ο μεγάλος Έλληνας δάσκαλος Γεώργιος Gurdjieff, έχουν ψήγματα αλήθειας αλλά είναι πολύ μακριά από αυτήν! Αυτό το είπε για πολλά ρεύματα που άρχισαν να κάνουν σωρηδόν την εμφάνισή τους, αλλά κυρίως γι αυτό της Θεοσοφίας. Η οποία δεν ήταν τίποτα μπροστά στο χάος που έφερε το ρεύμα του New Age που θα ακολουθούσε και που ίσως αποτέλεσε και μία από τις βασικές αιτίες του.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η Ελληνική σκέψη, όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά έκανε τεράστια εξελικτικά βήματα, που οι μεγάλοι αρχαίοι φιλόσοφοι θα θαύμαζαν! Απλά εμείς είμαστε αποξενωμένοι από αυτά, λόγω των περιστάσεων και των ιστορικών γεγονότων που προανέφερα.

Η σκέψη των αρχαίων Ελλήνων αλλά και η παγκόσμια φιλοσοφική σκέψη, φτάνει στο αποκορύφωμά της και μάλιστα με μια έκφραση απίστευτης λεπτότητας και ακρίβειας, όχι μόνο μέσα από τον Gurdjieff, που άλλωστε αν και Έλληνας ορθόδοξος, δεν εκφράζεται ιδιαίτερα θετικά για την αρχαία Ελλάδα, αλλά και πολύ πιο πριν, είτε στο έργο του Γεωργίου Πλήθωνα- Γεμιστού (αν θέλουμε τις Πλατωνικές δομές σκέψης) είτε μέσα από το ανυπέρβλητο έργο των Καππαδόκων πατέρων της Ορθοδοξίας, των Ησυχαστών, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και του Μάξιμου του Ομολογητή!

Φυσικά όλοι αυτοί οι τελευταίοι, έχουν τεράστιες διαφορές από τον Πλάτωνα και τους «Νεοπλατωνικούς», όπως επίσης και από σημαντικούς δυτικούς φιλοσόφους και θεολόγους. Αυτές οι διαφορές πρέπει να είναι σαφείς και διακριτές. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να τις δούμε ως αντιθέσεις, αλλά ως δημιουργικό διάλογο στην εξελικτική πορεία της ανθρώπινης σκέψης!
Ο Άγιος Μάξιμος ή ο Παλαμάς, έχουν τεράστιες διαφορές από τον Πλάτωνα ή τον Πλωτίνο. Εκφράζουν όμως την εξέλιξη και κορύφωση της έννοιας του Λόγου (ο Λόγος εδώ νοείται ως αιτία του όντος), με έναν τρόπο που πιστεύω ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι, επαναλαμβάνω θα θαύμαζαν!

Πού εντάσσεται όμως η αστρολογία μέσα σε όλο αυτό το εκπληκτικό οικοδόμημα;
Η σύγχρονη αστρολογία, που είναι βασισμένη στους Έλληνες, αγνοεί την φιλοσοφική, θρησκευτική και μεταφυσική τους προσέγγιση στην πορεία του χρόνου, αντικαθιστώντας την με αμφιβόλου αξίας αντίστοιχες άλλων λαών. Μάλιστα αγνοεί και τις δικές τους γνήσιες εσωτερικές και θρησκευτικές παραδόσεις, προς χάρη μιας μοντέρνας μεταφυσικής και επιστημονικής ασάφειας! Επανέρχεται στην Ελληνική παράδοση μόνο μέσω μιμητισμών ή «μόδας», που φυσικά αποτελεί μόνο την επιφάνεια, παπαγαλίζοντας αδιακρίτως ό,τι έχει ειπωθεί στο παρελθόν.

Οι σκέψεις μου αυτές δεν αποτελούν προπαγάνδα ή κάποια παγιωμένη θέση υπέρ της Ορθοδοξίας ή οποιασδήποτε άλλης σχολής σκέψης, με ανταγωνιστικό τρόπο.
Χρειάζεται όμως να καταστεί σαφές ότι υπάρχει μια εξελικτική πορεία της έννοιας του Λόγου, που αναπτύσσεται και φτάνει σε πολύ υψηλότερα επίπεδα λεπτότητας και έκφρασης, πάλι στον Ελληνικό χώρο! Αυτό δίνει νέες δυνατότητες στον εσωτερισμό και τη φιλοσοφία, άρα και στην αστρολογία, που αποτελεί τη συμβολική τους έκφραση.
Απλά πιστεύω ότι η Αστρολογία έτσι όπως εκφράζεται από το συντριπτικό ποσοστό των σχολών ή των συγγραμμάτων, έχει μείνει πολύ πίσω σε σχέση με αυτήν την αυθεντική εσωτερική παράδοση, αλλά και με τις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης, έχοντας ισοπεδωθεί από το ρεύμα του New Age και της λεγόμενης Νέας Εποχής, χαρακτηριστικά δείγματα «πασαλείμματος» και ψευτογνώσης, πάνω στην εσωτερική φιλοσοφία αλλά και την επιστήμη!

Εδώ έχουν παρεισφρήσει και άλλες μοντέρνες αστρολογικές θεωρίες ή παραλλαγές της αστρολογίας (ας μην τις αναφέρω), που μυρίζουν «Νέα Εποχή» από εκατό χιλιόμετρα!

Μία για παράδειγμα σημαντική εσωτερική παράδοση, είναι αυτή της Kabbala, απ’ όπου η αστρολογία έχει αντλήσει πολλά και σημαντικά στοιχεία. Άρα η βαθύτερη κατανόηση αυτής της παράδοσης, μπορεί να είναι σημαντική για τον αστρολόγο. Άλλο αυτό όμως και άλλο η «ταμπέλα» «Καμπαλιστική αστρολογία», που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Το Καμπαλιστικό Δέντρο, είναι μια αντιστοιχία του ανθρώπου και του κόσμου. Μια συμβολική γλώσσα, που μπορεί να μεταφραστεί σε αντίστοιχες συμβολικές γλώσσες (Τετρακτύδα του Πυθαγόρα για παράδειγμα). Η αστρολογία είναι και αυτή μια γλώσσα, που αντλεί από όλα αυτά τα (αυθεντικά) συστήματα, γιατί συσχετίζεται μαζί τους με άλλους κανόνες και όχι με αυτούς του marketing!

Άρα το ζήτημα είναι η συγχώνευση μιας παράδοσης εντός της αστρολογίας και όχι ένας επιπλέον παράγοντας διαφήμισης ή εντυπωσιασμού! Άλλωστε μέσα σε τέτοιες παραδόσεις γεννήθηκε η αστρολογία και είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους.
Χρειάζεται λοιπόν η σύγχρονη αστρολογία να επανασυνδεθεί με αυθεντικές πηγές γνώσης και παράδοσης. Αυτή η παράδοση και η γνώση έχει ιστορική συνέχεια και εξέλιξη, ιδιαίτερα για τους Έλληνες, αφού αυτοί συνεχίζουν να δημιουργούν στην πορεία του χρόνου και μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο σε μια τέτοια ανάκαμψη της αστρολογίας, σε διεθνές επίπεδο.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να ξαναβρεί τις πραγματικές της ρίζες, που ασφαλώς συνενώνονται με τη σύγχρονη επιστήμη αλλά όχι με τρόπο επιφανειακό, θεωρητικό και «Νεοεποχίτικο».

Εκφράσεις όπως «Κβαντική συνειδητότητα», που προσπαθούν να συνδέσουν (με τρόπο που βολεύει αυτές τις επιδιώξεις), τις ανακαλύψεις της επιστήμης με την ανθρώπινη συνείδηση και να επιβεβαιώσουν έτσι με μια σύγχρονη γλώσσα την εσωτερική παράδοση, έχουν γίνει «καραμέλα» στο στόμα των αστρολόγων, των εσωτεριστών και λοιπών, αλλά αποτελούν έκφραση παρανόησης και ελλιπούς γνώσης ΚΑΙ της σύγχρονης φυσικής ΚΑΙ της εσωτερικής παράδοσης.

Ο Ken Wilbert, επιμελητής μιας έκδοσης στην οποία ανθολογεί κείμενα των θεμελιωτών της κβαντομηχανικής, που εμφανίζουν μυστικιστικό χαρακτήρα, γράφει στον πρόλογο:
«Ο στόχος του βιβλίου μου δεν είναι να απευθυνθώ στο κοινό της Νέας Εποχής, που μοιάζει απόλυτα πεπεισμένο ότι η νεωτερική φυσική αυτομάτως υποστηρίζει ή αποδεικνύει τον μυστικισμό. Αυτό δεν το κάνει. Όμως αυτή η άποψη είναι τώρα τόσο εξαπλωμένη, τόσο βαθιά περιχαρακωμένη, τόσο αυτονόητη από τους θιασώτες της Νέας Εποχής, που δεν νομίζω κανένα απολύτως βιβλίο να μπορεί πιθανώς να αντιστρέψει το ρεύμα».

Ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Αρσένιου Μέσκου, που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού διαθέτει την ιδιότητα του Μηχανολόγου Μηχανικού με διδακτορικό στη Θεολογία. Στο εκπληκτικό βιβλίο του «Η υπόθεση των Λογικών Κβάντων», γράφει ανάμεσα σε άλλα:

«Η μέθοδος την οποία χρησιμοποιούν οι κβαντικοί θεολόγοι για να στηρίξουν τις απόψεις τους είναι κοινή και σταθερή. Αποσπούν διάφορα χωρία και απόψεις που εκφράζουν διάφοροι φυσικοί σε βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, από το κβαντομηχανικό πλαίσιο και τα μεταφέρουν σε ένα γενικότερο πλαίσιο και υπογραμμίζουν ότι η επιστήμη, συνήθως στο πρόσωπο κάποιου ηχηρού ονόματος φυσικού επιστήμονα, αποφαίνεται υπέρ αυτού που θεωρούν αυτοί ως αληθινό».

Με λίγα λόγια «κοπανάνε» μια φράση του Αϊνστάιν, που ο ίδιος ποτέ δεν έχει πει! Ή χρησιμοποιούν ξεπερασμένες και αμφιλεγόμενες απόψεις της κβαντομηχανικής, που μπορεί και να έχουν εγκαταλειφτεί εν τη γενέσει τους.

Και συνεχίζει ο Αρσένιος Μέσκος σε άλλο σημείο, μιλώντας για τον συσχετισμό της Θεολογίας και της Μεταφυσικής με την Κβαντομηχανική: «Πρόκειται για μια συγκρητιστική θεολογία, χαρακτηριστική του κινήματος της Νέας Εποχής. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα τέτοιο portal με τον τίτλο Quantum Theology, το οποίο μας εισάγει σε πολλές ιστοσελίδες, που όμως η αφετηρία τους είναι το Πανεπιστήμιο του Stanford».

(Βλέπε την «Αμερικανιά» «Secret», θα προσέθετα εγώ…, που έσπασε τα ταμεία. Να σημειώσω δε, πως ήμουν στην ομάδα που μετέφρασε και παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ταινία-μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο πριν πολλά χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως συμφωνούσα με όσα πρεσβεύει). Είναι τόσο λεπτές αυτές οι έννοιες, που η αλήθεια από το ψέμα χωρίζονται από μια κλωστή, που ο ανθρώπινος νους χωρίς τεχνογνωσία και εμπειρία, είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει!

Έτσι και οι γνωστές και καταξιωμένες σχολές του εξωτερικού, που όντως στον 20ο αιώνα προσέφεραν πολλά στην εξέλιξη της αστρολογίας, προσπαθώντας να μιλήσουν μια «σύγχρονη» γλώσσα, καταφεύγουν σε χονδροειδή συμπεράσματα, όπως π.χ το ότι ο αστρολογικός χάρτης δείχνει τις τάσεις, αλλά ο άνθρωπος έχει την ελεύθερη βούληση να τις ξεπεράσει (κάνοντας… κβαντικό άλμα σύμφωνα με κάποιες απόψεις) ή ότι οι Πλανήτες δεν επιδρούν πάνω στον άνθρωπο, απλά καθρεφτίζουν κατ’ αναλογία τα τεκταινόμενα στη ζωή του. Αυτό το τελευταίο (που το στηρίζουν στην πολύ ενδιαφέρουσα Αρχή της Συγχρονικότητας του Jung), έρχεται σε αντίθεση με τις αρχαίες θεωρίες που θεωρούσαν τους Πλανήτες όντα με συνείδηση. Αυτό φυσικά δεν κουμπώνει με τον σύγχρονο Δυτικό άνθρωπο, που συνειδητότητα θεωρεί ό,τι αντιλαμβάνεται με το περιορισμένο μυαλό του και πιστεύει πως με αυτό μπορεί να κατακτήσει τα πάντα! Προφανώς θεωρεί το μυαλό του Πλάτωνα, που ακριβώς αυτή τη θεωρία υποστηρίζει, λιγότερο ανεπτυγμένο από το δικό του! Ίσως γιατί ο Πλάτωνας δεν οδηγούσε Ferrari, δεν έπινε φρέντο και δεν φουμάριζε. Ήξερε όμως τον αριθμό «φ» και δεν τα έκανε όλα για τα φράγκα! Η σχολή του άντεξε 500 χρόνια λειτουργίας και θα λειτουργούσε ακόμη αν δεν έπεφτε πάνω της η καταστροφική μανία των «Χριστιανών».

Επίσης, όποιος έχει εντρυφήσει πραγματικά στο εξαιρετικά λεπτό και δυσνόητο θέμα της ελεύθερης βούλησης, γνωρίζει ότι όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι του εσωτερισμού, αλλά και η σύγχρονη επιστήμη, έχουν τελείως διαφορετική άποψη από τις σύγχρονες σχολές αστρολογίας. «Ο Σοφός κυβερνά τα άστρα του» έλεγαν και αυτό τα λέει όλα: ο Σοφός και όχι οποιοσδήποτε! Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση και αυτός που την έχει αποκτήσει, δεν την αντιλαμβάνεται όπως εμείς από το κατώτερο επίπεδο, που θεωρούμε «κακό», ό,τι μας δυσκολεύει.

«Η μοίρα οδηγεί εκείνον που την ακολουθεί και σέρνει εκείνον που αντιστέκεται» λέει ένα παλιό ρητό.

«Την ειμαρμένην ουδ’ αν εις εκφύγοι» είπε ο Πλάτωνας, σκιαγραφώντας ωστόσο μέσω του δασκάλου του, το δρόμο για το τι μπορεί να σημαίνει Ελεύθερη Βούληση!

Η συμμετοχή της ύλης στη θέαση της Θεότητας, κοινός τόπος (ανεξαρτήτως τρόπου έκφρασης και κάποιων διαφορών) στην Αλχημεία, στο Βουδιστικό Dzogchen, στην σκέψη του Gurdjieff και της Ορθοδοξίας, είναι μια πολύ σημαντική διαφορά από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και ένας εξελισσόμενος Δρόμος, που στην Αστρολογία βρίσκει την έκφρασή του με πολλούς τρόπους, αν καταφέρουμε να τους εντοπίσουμε, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.

«Με τα ίδια ονόματα και άρτια τα σώματα, θα βρεθούμε φωταγωγημένοι, μέσα στις κατάλευκες οξιές» λέει ο Σαββόπουλος, που ενσωμάτωσε υπέροχα την Ορθόδοξη σκέψη στην τέχνη του και σε έναν στίχο είπε ότι η Καρμική αστρολογία δεν θα πει σε 100 τόμους! «Ψηλά με πέπλα αίματος χλιμίντριζε η Σελήνη» λέει στο «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο», εξιτάροντας τις αστρολογικές μας αισθήσεις! Μακάρι να το κάναμε κι εμείς οι αστρολόγοι αυτό! Ιδιαίτερα οι Έλληνες, αντί να παπαγαλίζουμε αμφιλεγόμενες εισαγόμενες θεωρίες!

Αυτό είναι φυσικά μια πρόταση, που εκφράζει εμένα προσωπικά και δεν είναι υποχρεωτικό να είναι καθολικά αποδεκτή. Είναι όμως πρόταση και υποδεικνύει μια κατεύθυνση! Έχει επίσης τεράστιο πεδίο ανάπτυξης. Η ουσία είναι να υπάρξουν αντίστοιχες προτάσεις και κατευθύνσεις που θα πληρούν ανάλογα κριτήρια.
Αυτή η πρόταση έχει ήδη διατυπωθεί πιο συγκεκριμένα κατά ένα πολύ μικρό μέρος, στα άρθρα μου με τίτλο: Πλανήτης Ερμής - Ο Harry Potter στην αποβάθρα 9 3/4 και Σελήνη - Η Αστρολογική της Ερμηνεία.

Εκεί εκφράζονται στην πράξη (αν και τελείως εισαγωγικά), οι παραπάνω προτάσεις. Είναι δε προϊόν εμπειρίας και τεχνογνωσίας και όχι θεωρητικής μελέτης βιβλίων. Το ίδιο και η έρευνα του Νίκου Δαμίγου που προανέφερα, αλλά και του Γιάννη Ριζόπουλου για τη σύνθεση Αστρικού και Τροπικού Ζωδιακού, σε καθαρά τεχνικό επίπεδο και με Ελληνικότατες ρίζες!

Χρειάζεται να βρεθεί μια πρακτική εσωτερική φιλοσοφική βάση, για να προχωρήσει η σύγχρονη αστρολογία, γιατί μόνο μια τέτοια βάση θα δώσει τη σταθερότητα της κρίσης σε όσους προσπαθούν να την κατανοήσουν.

Δεν είναι τυχαίο πως οι 3 βασικότερες αστρολογικές συνιστώσες, που είναι ο Ήλιος, η Σελήνη και ο Ωροσκόπος, είναι δοσμένες με ασάφεια και αντιφατικότητα στη διεθνή βιβλιογραφία και η αιτία είναι αυτό που προανέφερα. Λείπει δηλαδή η εμπειρική βάση για προσωπική βαθειά κατανόηση και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει ανεξέλεγκτα, προσεγγίζοντας τα αρχέτυπα μέσω των βιβλίων και του μυαλού και όχι βιωματικά.
Αυτή την πρακτική μπορούμε να την αναζητήσουμε σε όλες τις αυθεντικές παραδόσεις, αλλά ιδιαίτερα στην Ελληνική, όχι μόνον της Κλασσικής Ελλάδας, αλλά και της σύγχρονης και μέσα από αυτήν να διαμορφώσουμε την Πραγματική Αστρολογία, με νέους δικούς μας ποιοτικούς όρους! 

Θανάσης Ματσώτας
Αστρολογική Σχολή Κοσμόγραμμα

Ξεφυλλίζοντας διάφορα βιβλία, αυτά που συνδέονται με τη Σελήνη, είναι το συναίσθημα, η προσωπικότητα, το στομάχι, το στοιχείο του νερού, η γονιμότητα, η μάζα, η ψυχή, το υποσυνείδητο, ο ανώτερος εαυτός και η ψυχοσύνθεση.

Ο «Alan Leo» από τους θεμελιωτές της αστρολογίας, υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη «προσωπικότητα» πολώνεται στη «Σελήνη».
Αυτό το λέει σε αντίθεση με την «ατομικότητα» δηλαδή την ανώτερη ουσία του ανθρώπου, που πολώνεται στον «Ήλιο».

Η σύγχρονη μεγάλη αστρολόγος «Alice O. Howell» υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, συσχετίζοντάς την με τον ανώτερο εαυτό και την ψυχή.

Είμαι υποχρεωμένος να διασαφηνίσω την ορολογία γιατί όροι όπως ψυχή, πνεύμα κλπ, διαφέρουν στη θρησκεία, τη φιλοσοφία, ή τον εσωτερισμό.

Ανθρώπινη προσωπικότητα είναι οι αυτόματες αντιδράσεις του ανθρώπου απέναντι στα πράγματα και τις καταστάσεις, όπως αυτός έχει μάθει από την εκπαίδευσή του στο σχολείο, την οικογένεια και την κοινωνία, χωρίς ο ίδιος να έχει δυνατότητα απόφασης για τις πράξεις του. Θα συμφωνήσω λοιπόν με την άποψη του «Alan Leo» ότι αυτό ακριβώς εκφράζει η Σελήνη σε έναν αστρολογικό χάρτη, δηλαδή τις αυτόματες συναισθηματικές αντιδράσεις που προέρχονται από τις 72 νευρικές απολήξεις, του Ηλιακού πλέγματος (σημείο του σώματος που παραδοσιακά αντιστοιχίζεται με τη Σελήνη και το ζώδιο του Καρκίνου).

Τείνει δηλαδή να προσαρμόσει τα γεγονότα και τις καταστάσεις στην ψυχοσύνθεση της προσωπικότητάς του, ωθούμενος από τα συναισθήματά του χωρίς περιθώρια σκέψης και ελεύθερης βούλησης, όπως έχει πλήρως αποδειχθεί από τον εσωτερισμό, αλλά και τη σύγχρονη επιστήμη.

Όπως χαρακτηριστικά είπε ο «Gurdjieff» «Μας τρώει η Σελήνη». Σύμφωνα με τον "Castaneda", μας "τρώει" ο "Αετός". Αυτό είναι απόλυτα κυριολεκτικό σε προσωπικό και μαζικό επίπεδο.

Ωστόσο η Σελήνη έχει 2 πλευρές γι αυτό και η άποψη της «Alice O. Howell», χρήζει ιδιαίτερης ερμηνείας.

Ασφαλώς και δεν υποστηρίζω ότι συμβολίζει τον ανώτερο εαυτό, αλλά κατά τη γνώμη μου σχετίζεται με την έννοια του «Άγιου Δισκοπότηρου», δηλαδή της εκπαιδευμένης και σμιλευμένης προσωπικότητας, που έρχεται να ενταχθεί με τη θέλησή της στην υπηρεσία του ανώτερου εαυτού, δημιουργώντας ανώτερα σώματα, δηλαδή «Ψυχή».

Aυτή η συγκεκριμένη θέληση δεν βρίσκεται μέσα στον αστρολογικό χάρτη, ο οποίος στο σύνολό του δείχνει τον τρόπο που ο άνθρωπος φθείρεται καθημερινά, αλλά και την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει, ώστε να καταλάβει το λόγο για τον οποίο ήρθε στη ζωή. Εδώ ας θυμηθούμε την άλλη φράση του "Gurdjieff", που λέει πως "πρέπει να φτιάξουμε μια νέα Σελήνη μέσα μας".

Ένα τυχαίο παράδειγμα είναι μια Σελήνη στον Σκορπιό, η οποία θα πολώσει επάνω της το σύνολο των ιδιοτήτων του ωροσκοπίου, σε μια ψυχοσύνθεση που ενδεχομένως να εξαρτάται από το sex και το χρήμα, να διεγείρεται με ίντριγκες, θέλοντας να έχει τον απόλυτο έλεγχο των άλλων.

Η ενδεχόμενη υπαρξιακή αγωνία αυτής της Σελήνης στο Σκορπιό (άλλη όψη), θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία ουσιαστική αναζήτηση, που η τελική επίτευξη δεν θα είναι καθόλου προϊόν τύχης, αλλά σκληρής πάλης σε σχέση με τα προηγούμενα χαρακτηριστικά.

Μια πάλη ενάντια στον αυτοματισμό της συνήθειας και όχι υποκινούμενη ηθικολογικά. Η Σελήνη λοιπόν σε ένα ωροσκόπιο, συνδέεται με την αυτόματη λειτουργία του εγκεφάλου, όχι με την ευστροφία ή την εξυπνάδα, αλλά με τις αυθόρμητες αντιδράσεις, συνυφασμένες άμεσα με το συναίσθημα.

Η σχέση Σελήνης – υποσυνείδητου δεν αποτυπώνει το βαθύτερο στρώμα των αρχετύπων αλλά αυτό που αναδύεται στιγμιαία και μόνο.

Όπως με τελειότητα εξέφρασε ο «Shakespeare» στο κορυφαίο έργο του «Τρικυμία», «Είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα και την εφήμερη ζωή μας, ο ύπνος την τυλίγει». 

Θανάσης Ματσώτας
Αστρολογική Σχολή Κοσμόγραμμα

Η πρώτη, δοκιμαστική είσοδος του Κρόνου στη ζωδιακή περιοχή του Υδροχόου πραγματοποιείται στις 22 Μαρτίου στις 5 και 58 λεπτά το πρωί.
Στη σύντομη πορεία των δύο περίπου μηνών ως τις 2 Ιουλίου, η συγκροτημένη του δυναμική επικεντρώνεται στις δύο πρώτες μοίρες του ζωδίου.

Με αργό και αποφασιστικό βηματισμό, ως τις 10 Μαΐου, καταλαμβάνει και τη δεύτερη μοίρα του ζωδίου. Είναι η ίδια μέρα που η ταχύτητά του σταδιακά μειώνεται για να ξεκινήσει, από την επομένη στις 11 του μήνα, τη φαινομενικά ανάδρομη κίνηση του, βαραίνοντας ξανά με το πέρασμα του τις δύο πρώτες αρχικές μοίρες.
Με την οπισθοπορεία του να συνεχίζεται σταθερά, στις 2 Ιουλίου περνά στον Αιγόκερω για να επιστρέψει ξανά στην μηδενική μοίρα του Υδροχόου στις 17 Δεκεμβρίου.
Από αυτή τη χρονική στιγμή αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντα της θητείας των δυόμισι χρόνων στον Υδροχόο, ως τις 6 Μαρτίου του 2023.
Η έκφραση της δομής, της μορφής και του κατεστημένου… ο πλανήτης Κρόνος, ο κύριος εξουσιαστής του χρόνου, που στα πλαίσια του δημιουργείται και αποσυντίθεται η ύλη, μετά τη θριαμβευτική του πορεία στον Αιγόκερω, περνά στο αέρινο και σταθερό ζώδιο του Υδροχόου.
Στον φιλελεύθερο, πρωτοποριακό και ασυμβίβαστο Υδροχόο τα πάντα κινούνται με ταχύτατη κίνηση. Ιδέες και οράματα συλλαμβάνονται και διακινούνται με τη μορφή και τη διαχυτική δύναμη των κυμάτων.
Ο Κρόνος στη γνώριμη θέση της παλιάς του κυβέρνησης, δεν δυσκολεύεται να εκφράσει τη δυναμική του. Γνωστός για τις στρατηγικές του ικανότητες, ίσως είναι ο μόνος που θα μπορούσε να οριοθετήσει τη δίχως τέλος θεωρία του Υδροχόου και να τοποθετήσει δομές στις κυρίως ανεφάρμοστες, λόγω πληθώρας, απόψεις του.
Με την συμβολή του και την παροχή υπευθυνότητας και οργάνωσης, οτιδήποτε επαναστατικό στον τομέα της επιστήμης μπορεί να εδραιωθεί… ως καινούριο βήμα. Οι στόχοι και τα ιδανικά, σε προσωπικό μα και σε κοινωνικό επίπεδο, καθώς και η σύσταση αλλά και ο σκοπός των κοινωνικών ομάδων θέτονται προς αξιολόγηση με τον Κρόνο σε αυτή τη θέση.
Η ρήση του Αριστοτέλη «Κάλλιο τρελός με όλους παρά συνετός και μόνος», παρόλο που ειπώθηκε πολλά χρόνια πριν, εκφράζει το πρόβλημα και τον μεγάλο φόβο του Υδροχόου… τη μοναξιά και την περιθωριοποίηση.
Στην αναγκαστική συντροφικότητα των ξένων, προς χάρη της συλλογικότητας, ο Κρόνος στη συγκεκριμένη θέση δεν συναινεί.
Μοναχικός από τη φύση του και επικριτικός πολλές φορές, θα μπορούσε να προκαλέσει στο διάστημα της επιρροής του απογοητεύσεις, αίσθημα αποκλεισμού και έναν ίσως αναγκαστικό περιορισμό.

Ο αυστηρός δάσκαλος του ζωδιακού παραδίδει μαθήματα βιωματικά, που δεν έχουν αναγκαστικά χαρακτήρα τιμωρίας και στέρησης αλλά προσφοράς χρόνου για περισυλλογή και επαναπροσδιορισμό, έτσι ώστε οι μέλλουσες επιλογές να μπορούν να γίνουν περισσότερο συνειδητές και ωφέλιμες…
Οι πλανητικές συναντήσεις σε έδαφος Υδροχόου ξεκινούν στις 31 Μαρτίου με ένα ιδιαίτερο δυσαρμονικό σχηματισμό.
Η συνάντηση του Κρόνου με τον Άρη στην πρώτη μοίρα του Υδροχόου με τις εσωτερικές εντάσεις και αναστολές που συνοδεύουν αυτή την όψη δημιουργούν ένα έντονο αίσθημα ψυχικής κόπωσης, ανικανοποίητου και αδυναμίας.
Η επιστράτευση της λογικής για αυτό το διάστημα από τις 29 Μαρτίου ως τις 2 Απριλίου θα αποδειχθεί ο καλύτερος σύμμαχος για τους Ταύρους, Σκορπιούς, Λέοντες και Υδροχόους που εκπροσωπούν τις τρείς πρώτες μοίρες του πρώτου δεκαημέρου τους, καθώς και για Κριούς, Καρκίνους, Ζυγούς και Αιγόκερους των δύο τελευταίων ημερών του τρίτου δεκαημέρου.
Η επόμενη συνάντηση του Κρόνου πραγματοποιείται στις 4 Απριλίου.
Η Αφροδίτη από την πρώτη μοίρα των Διδύμων με τη σχηματιζόμενη αρμονική της όψη δηλώνει έτοιμη να αναγνωρίσει τις πραγματικές της ανάγκες περιορίζοντας την περιττή πληθωρικότητα.
Ο αυτοέλεγχος είναι αξία και προς όφελος των Διδύμων, Ζυγών και Υδροχόων αλλά και των Τοξοτών και Κριών των πρώτων τριών μοιρών του πρώτου δεκαημέρου.
Η εύνοια της όψης απευθύνεται επίσης και στους Ταύρους, Παρθένους, Αιγόκερους καθώς και Καρκίνους και Ιχθύες των δύο τελευταίων μοιρών του τρίτου δεκαημέρου.

Στις 21 Απριλίου ο Ήλιος του Ταύρου σε δυσαρμονία με τον Κρόνο του Υδροχόου σχηματίζει όψη δοκιμασίας. Η βιασύνη εδώ δεν έχει θέση.
Η πολυπόθητη ασφάλεια είναι αποτέλεσμα υπομονής, επιμονής και προς αναζήτηση για τους εκπροσώπους του σταθερού σταυρού Ταύρους, Σκορπιούς, Λέοντες και Υδροχόους που ανήκουν στο πρώτο μισό του πρώτου δεκαημέρου.
Η ανάδρομη πορεία του Κρόνου, στις 11 Μαΐου, δίνει ακόμη περισσότερη ένταση στα θέλω του, τοποθετώντας ξανά στο στόχαστρο τις πρώτες μοίρες των σταθερών.
Οι επόμενες δύο συναντήσεις του σε έδαφος Υδροχόου, παρόλο την αδιαμφισβήτητη δυναμική τους, έχουν συναινετική διάθεση.
Στις 22 Μαΐου πραγματοποιείται η αρμονική όψη μεταξύ του Κρόνου και του Ήλιου των Διδύμων, δηλώνοντας ευθαρσώς πως η συνετή ανάληψη ευθυνών είναι αυτή που θα φέρει θετικά αποτελέσματα.
Ενώ στις 28 Ιουνίου,με την ίδια διάθεση, η αρμονία του Άρη και του Κρόνου προσφέρει ευκαιρίες που εμφανίζονται την κατάλληλη χρονική στιγμή ώστε να πραγματοποιηθούν οι στόχοι.
Ευνοημένοι από τις πλανητικές συγκυρίες των δύο τελευταίων συναντήσεων θα είναι οι Δίδυμοι, Ζυγοί, Υδροχόοι όπως και οι Τοξότες και Κριοί που εκπροσωπούν τις πρώτες τρεις μοίρες του πρώτου δεκαημέρου.
Η ίδια εύνοια της όψης απευθύνεται επίσης και στους Ταύρους, Παρθένους, Αιγόκερους καθώς και Καρκίνους και Ιχθύες των δύο τελευταίων μοιρών του τρίτου δεκαημέρου.
Αρμονικές και δυσαρμονικές οι όψεις του Κρόνου έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό. Πιέζουν δημιουργώντας ένα βαρύ αίσθημα ευθύνης… μα μόνο έτσι παράγεται έργο.
Στον Υδροχόο η απλή δομημένη λογική του Κρόνου προστίθεται στην υπερβατικότητα του Ουρανού… μαζί μπορούν να χτίσουν ένα καινούριο μέλλον.
Γιατί, όπως λέει μια παλαιά Ινδική παροιμία… ένα και ένα μερικές φορές κάνουν έντεκα…

Aσπα Μόρφου – https://www.facebook.com/AstrosofiaAspa
Μέλος του Ερευνητικού Τμήματος της Αστρολογικής Σχολής Κοσμόγραμμα

Ο Άρης, απτόητος, συνεχίζει τον κύκλο των ουράνιων ραντεβού του, σπέρνοντας ανέμους και θερίζοντας θύελλες, όπως λέει και το ρητό. Μετά τον Κρόνο, τον Πλούτωνα και την Έριδα, σειρά έχουν ο Δίας και ο Χείρωνας, ενώ απομένει ο Ουρανός, που σου φυλάει το καλύτερο για το τέλος.

Κι επειδή σου έχω γράψει ήδη για την φωτεινή πλευρά του και πλευρά σου (Άρης για να γουστάρεις), λέω να γίνω λίγο πιο σκληρός μαζί σου. Ή πιο σωστά, με αφορμή την αντίθεση του αστρικού Άρη με τον τροπικό Χείρωνα, να «ακουμπήσω» την οργή και τον θυμό σου, που ξεσπά παρακινημένος από τα χαμηλότερα των ενστίκτων σου, με την συνδρομή βεβαίως κάποιων ντόπιων «μουτζαχεντίν», που ξέρουν καλά πώς να κουλαντρίζουν τους φόβους σου για να αποκομίζουν ίδια οφέλη.

Η κοινωνία σου είναι ο καθρέφτης σου και σε αυτόν βλέπεις ότι όλο και πληθαίνουν οι αντιδράσεις σου για την μεταφορά και εγκατάσταση προσφύγων ή μεταναστών, από τις δομές των νησιών του Αιγαίου στην ενδοχώρα, αλλά σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στον τόπο σου. Εδώ οι «τουρκόσποροι» Μικρασιάτες, που είναι «δικοί σου», αντιμετώπισαν την χλεύη και την περιφρόνηση σου, όταν ήρθαν στην Ελλάδα, στους ξένους «σκουρόχρωμους» και αλλόθρησκους θα κολλήσεις;

Έρχονται βλέπεις για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου, να κλέψουν το βιός σου και να βιάσουν τα παιδιά σου. Το είπε και η κυριούλα σε μεγάλο κανάλι: Αυτά μας λέτε στα δελτία ειδήσεων.

Ξέρω, εσύ δεν είσαι ρατσιστής, ούτε ξενοφοβικός, μόνον την φαμίλια σου υπερασπίζεσαι και τα χρηστά κοινωνικά σου ήθη. Την πατρίδα σου και το αίμα των προγόνων σου, το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι ότι οι νεκροί σου από εμφύλιους σπαραγμούς είναι πολλοί περισσότεροι από εκείνους που έπεσαν, προτάσσοντας τα στήθη τους σε «βαρβάρους» εισβολείς. Εσύ σκότωνες τον αδελφό σου κι ο αδελφός σου εσένα, εσύ ήσουν που κυνήγησες τον Μιλτιάδη και τον Θεμιστοκλή, όχι οι Πέρσες, εσύ ήσουν που φυλάκισες τον Κολοκοτρώνη, όχι οι Τούρκοι, εσύ ήσουν που φορώντας την κουκούλα έδειχνες τον αντιστασιακό στους Ναζί, εσύ κι ο αδελφός σου ήσασταν που σφαζόσαστε από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, μέχρι τον 20ο αιώνα.

Εσύ είσαι που εύχεσαι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονά σου

Οι «ξένοι» ήταν και είναι πάντα ένα σπουδαίο άλλοθι για τις ντροπές σου.

Όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον κόσμο της μισαλλοδοξίας. Σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες, ο «ξένος» είναι πάντα υπό διωγμό, με εξαίρεση ίσως τους τουρίστες και τους καλοδεχούμενους επενδυτές, με τις γεμάτες τσέπες. Γράφω «ίσως», γιατί κι αυτό «παίζει», ανάλογα με τα συμφέροντα που θίγονται ανά περιοχή. Α, είναι και οι ξένοι εργάτες που τους καλείς για να κάνουν τις βρομοδουλειές, τους ρουφάς το αίμα κι ύστερα τους πετάς σαν την τρίχα από το ζυμάρι ή αν είναι «καλά παιδιά», τους επιτρέπεις να ζήσουν πλάι σου με την παντοτινή σφραγίδα του κοινωνικού «παρία» βεβαίως, βεβαίως… Και χάρη τους κάνεις που δεν φέρουν πια στο πέτο κάποιο κίτρινο, κόκκινο ή λευκό αστέρι. Όχι όμως να θέλουν και δικαιώματα οι άπλυτοι…

Τα ‘χεις ζήσει κι αυτά, στην Γερμανία και αλλού αλλά και τις τελευταίες δεκαετίες στα μέρη σου, όπου απλά τον ρόλο του «γκασταρμπάιτερ» τον έχουν πάρει άλλοι.

Δεν χρειάζεται όμως καν να είσαι γεννημένος σε άλλη χώρα.

Ο «ξένος» παραμονεύει και απειλεί στο διαμέρισμα του κάτω ορόφου, στην διπλανή συνοικία, στο παραπλήσιο χωριό κι ας είναι Ελληναράς και «αίμα από το αίμα σου». Στις οπαδικές προτιμήσεις ομάδων και κομμάτων, στις μουσικές που ακούς, στην μόδα, παντού….

Αν είσαι ΠΑΟΚτζής, τόλμα αν σου βαστάει να κάνεις σουαρέ στο Πασαλιμάνι κι αν είσαι Ολυμπιακός, πήγαινε να υψώσεις την ερυθρόλευκη σημαία στον Λευκό Πύργο. Θα σε φάνε λάχανο.

Σκέψου ακόμη, πόσες φορές βίωσες στο πετσί σου την απόρριψη και την περιθωριοποίηση, πηγαίνοντας να ζήσεις ή να εργαστείς σε περιοχές της ελληνικής επικράτειας που φημίζονται για τον τοπικισμό τους ή σε στέκια που συχνάζουν οι ντόπιοι «οχτροί». Ή προσκυνάς, λοιπόν, ή φεύγεις.

Όμως σε ζάλισα με τα κοινωνικά μου. Εσύ μπήκες εδώ για να διαβάσεις αστρολογία, να δεις το μέλλον σου και να μάθεις, αν επιτέλους θα γίνει η επανασύνδεση που ποθείς.

Θα σου προσφέρω λοιπόν αυτήν την ικανοποίηση αλλά -συγχώρα με- θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο.

Γιατί η επανασύνδεση με την Ανθρωπιά σου, είναι το πρώτο ζητούμενο κι ίσως ένα μικρό μάθημα Ιστορίας και Αστρολογίας μαζί να σε βοηθήσει να καταλάβεις.

Αστρολογικά, το «αντανακλαστικό» της ξενοφοβίας, φέρει την σφραγίδα του ζωδίου του Καρκίνου και του ουράνιου εκπρόσωπού του σε συλλογικό επίπεδο, του Χείρωνα. Και μη βιαστείς να καταδικάσεις ή να χειροκροτήσεις το ζώδιο ή τον πλανήτη, αφού εσύ είσαι που «βλέπεις» και βιώνεις το χαμηλότερο των επιπέδων λειτουργίας τους. Υπάρχει βέβαια και ανώτερο, μένει να σηκωθείς ψηλότερα από τους φόβους σου για να το δεις και να το λειτουργήσεις.

Είναι εύκολο πάντως να καταλάβεις την δυναμική του Χείρωνα ως προς τις προσφυγικές ροές, τώρα που βρίσκεται στον Κριό, αν κάνεις απλά τον κόπο να τσεκάρεις τις εξελίξεις τις δύο πιο πρόσφατες περιόδους, που βρισκόταν πάλι στο ζώδιο. Τις εξελίξεις που σε αφορούν άμεσα, δηλαδή, τους δικούς σου πρόσφυγες, τους δικούς σου ξεριζωμένους.

1918-1926 κι 1968-1976 ή αλλιώς Μικρά Ασία και Κύπρος

Η «Μεγάλη Ιδέα» και το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» σε έφαγαν!

Σήμερα, βέβαια θρηνείς και ζητάς δικαίωση -στο έγραψα και παραπάνω όμως- όταν οι ξεριζωμένοι ομόθρησκοί σου ζήτησαν την αγάπη σου, δεν την είχαν. Ούτε οι «Κύπριοι αδελφοί», που «κείνται μακράν» κι εκείνοι βέβαια σου ανταποδίδουν την «ξινίλα», όταν βρεθείς στα μέρη τους.

Σήμερα, καυτηριάζεις την βαρβαρότητα και την political uncorrect στάση της Τουρκίας, των εδώ κυβερνήσεων, των Αμερικάνων ή των Εγγλέζων, μα κάνεις πως δεν βλέπεις την uncorrect απανθρωπιά σου.

Σήμερα, επαναλαμβάνεις τον θλιβερό εαυτό σου.

Να φύγουν από δίπλα σου οι «βρωμιάρηδες» κι ας πάνε όπου θέλουν. Πετάς και μια «αγιαστούρα», για να ξορκίσεις το κακό κι έχεις την συνείδησή σου καθαρή σαν το αίμα που θα πνίξει τους αλλόθρησκους στην Κόκκινη μηλιά.

Λες πάλι -καλοπροαίρετα- ότι αρκετά προβλήματα έχουμε κι ο τόπος δεν αντέχει άλλους φυγάδες. Έτσι προασπίζεις -θεωρείς- την υποτιθέμενη ασφάλειά σου, να ξέρεις όμως πως σε τρία χρόνια από τώρα, η κρίση του 2015 θα μοιάζει με ανέκδοτο. Το σύμπαν σου θα καταρρεύσει και δεν θα φταίνε γι’ αυτό ούτε οι πρόσφυγες, ούτε οι μετανάστες, αλλά η οικονομία των αγορών, πάνω στην οποία στήριξες την ύπαρξή σου. Προσκυνάς το χρήμα κι αυτό θα το πληρώσεις.

Αντίθετα όμως, η αγάπη σου στον συνάνθρωπο και στην πλάση που φιλοξενεί εσένα κι όλους εμάς τους άλλους, είναι η μόνη σου ελπίδα στους ακόμη πιο δύσκολους καιρούς που έρχονται.

Γιατί μέχρι το 2026, ποιος μπορεί να σου διασφαλίσει ότι ο μύλος της Ιστορίας δεν θα ξανακυλήσει σε γνώριμα και οδυνηρά νερά για σένα;

Ξέρω, θα επιβιώσεις, όπως εξ άλλου έκανες πάντα. Και σου γράφω για το είδος σου, όχι για σένα προσωπικά, που πάντα ήσουν και θα είσαι αναλώσιμος ή μια «παράπλευρη απώλεια» των απανταχού πολέμων. Όμως γιατί αυτή η ιστορική εμπειρία -δύο χιλιάδων χρόνων και βάλε- κατακτήσεων και προσμίξεων, δεν σκεπάζει τον φόβο σου πως θα εξαφανιστείς; Βλέπεις κοντόφθαλμα, να γιατί. Βλέπεις μόνο τον εαυτούλη σου, λες και θα ζήσεις χίλια χρόνια, λες και μπορείς να εξασφαλίσεις χρήμα και εξουσία στον αιώνα των αιώνων αμήν και κόντρα στην αλλαγή των εποχών.

Ουρανός, κοντή γιορτή…

Γιάννης Ριζόπουλος 8/11/2019